Wirus HPV (Human papilloma virus) występuje pod szerszą nazwą jako wirus brodawczaka ludzkiego i stanowi kluczowy czynnik w rozwoju choroby, jaką jest rak szyjki macicy. Z uwagi na poważne konsekwencje, jakie niesie ze sobą zarażenie wirusem HPV istotne wydaje się promowanie wiedzy o jego źródłach, objawach, jak i możliwościach zapobiegania zachorowaniu.

Rodzaje wirusa HPV

Obecnie wyszczególnionych jest około sto typów wspomnianego wirusa – podział ten wynika z różnorodności występowania zmian oraz ich wpływu na późniejsze pojawienie się konsekwencji nowotworowych. Wyodrębnione są więc rodzaje wirusa o tak zwanym wysokim potencjale onkogennym, którymi zarażenie daje duże prawdopodobieństwo wystąpienia raka szyjki macicy.

Warto jednak zaznaczyć, że wirus o niskim ryzyku onkogennym także może przyczynić się do wystąpienia zmian nowotworowych – powyższy podział okazuje się więc wyłącznie orientacyjny, gdyż uwzględnia stopień prawdopodobieństwa udziału wirusa w zapoczątkowaniu procesu choroby nowotworowej.

Drogi zakażenia wirusem HPV

Oczywistym jest rozpowszechnianie omawianego wirusa drogą płciową, czyli podczas bezpośredniego kontaktu seksualnego. Jednak nie jest to jedyna możliwość przedostania się wirusa do organizmu – używanie wspólnych ręczników oraz przyborów kosmetycznych lub kontakt z bielizną osoby zarażonej także mogą wpłynąć na przeniesienie wirusa. Podobnie w przypadku braku zachowania podstawowych zasad higieny, wirus może się rozprzestrzeniać na błony śluzowe oraz skórę innych osób.

Można uznać, że istnieją czynniki ryzyka, podnoszące prawdopodobieństwo zarażenia wirusem HPV. Wśród nich wymienić należy częste zmiany partnerów seksualnych, czyli brak stabilizacji w kontaktach płciowych lub współżycie z partnerami, którzy cechują się rozwiązłością seksualną. Istotnym aspektem jest również higiena osobista, która zaniedbywana sprzyja zachorowaniu. Osłabienie układu odpornościowego wywołane różnorodnymi czynnikami nie ma wpływu na kontakt z wirusem, jednak zmniejsza możliwość organizmu do obrony przez zarażeniem.

Diagnoza zakażenia wirusem HPV

Rozpoznanie obecności wirusa w kobiecym organizmie możliwe jest dzięki regularnym badaniom cytologicznym oraz kolposkopowym. Ich systematyczne wykonywanie w profesjonalnym gabinecie lekarskim sprzyja wczesnemu wykryciu zakażenia oraz podjęcia stosownych działań mających na celu wyeliminowanie jego groźnego, onkogennego wpływu.

Regularność wykonywania badań kontrolnych jest szczególnie istotna w profilaktyce wirusa HPV, który w pierwszej fazie swojej obecności nie wywołuje żadnych niepokojących objawów. Pojawiające się w późniejszym etapie zakażenia: pieczenie, świąd oraz upławy o nieprzyjemnym zapachu, wydają się występować wspólnie z pojawieniem się zmian na zakażonych częściach ciała. Zdecydowanie opóźnia to rozpoczęcie procesu leczenia i w znaczny sposób przyczynia się do ewolucji zmian nowotworowych wywołanych wirusem HPV.

Leczenie zakażenia wirusem HPV

Działania terapeutyczne skierowane na zlikwidowanie zakażenia uzależnione są od umiejscowienia zmian pochodnych wirusa, jak również stopnia ich rozwoju i typu zakażenia.

W wielu przypadkach postępowanie lecznicze zostaje zawieszone, a działania lekarskie koncentrują się wyłącznie na obserwacji oraz kontroli rozwoju zakażenia. Ma to miejsca zwłaszcza w początkowych fazach zachorowania, czyli na tak zwanym etapie utajonym choroby. W większości przypadków zakażenie wirusem HPV ustępuje bowiem samoistnie, a leczenie chirurgiczne, zmierzające do usunięcia rozwijających się zmian wdrażane jest w uzasadnionych przypadkach zagrażających zdrowiu osoby zakażonej.

Wydaje się jednak, że najlepszą taktyką jest unikanie zakażenia, czyli szeroko rozumiana profilaktyka, opierająca się na świadomości i wiedzy dotyczącej omówionego wirusa.